Gilbert & George begonnen als performancekunstenaars, maar werden beroemd om hun gigantische fotomontages. Met hun felle kleuren en zwarte roosters in overdruk, lijken ze een eigentijdse versie van de glas-in-loodramen van weleer, maar dan met een heel eigen, onmiskenbaar karakter. In hun meeste werken zijn ze ook zelf te herkennen. Hoewel de werken geïnspireerd zijn op het dagelijkse leven (niet zelden dat van de kunstenaars zelf), bieden ze een soms metafysische of mythische en dan weer polemische visie op die wereld, maar altijd met een vleugje humor en een boodschap.

Tijdens hun wandelingen in de buurt van hun huis in het Londense East End, beschouwen Gilbert & George de moderne menselijke conditie. Gehaastheid, religie, politiek, business, saaiheid, vrije tijd, feesten, geweld, geld, geschiedenis, armoede, leeftijd, seks, werk, hoop, nieuwheid, ziekte, verlangen, vergiftiging, schoonheid, plichtsverzuim, liefde, wanhoop, de geradicaliseerde wereld, de virtuele wereld. Ze zien de dagelijkse routines en gevoelens van hun medeburgers met de meest uiteenlopende achtergrond: de snelle, moderne, multiculturele en multitechnologische wereld. Kantoorbedienden en junkies. Ze zien het spectrum van de menselijke gedraging.

Gilbert & George observeren de constant veranderende levenswijze in de stad, zoals anderen het weer volgen of de onophoudelijke stroming van een grote rivier bestuderen. De visie van Gilbert & George is rauw realistisch, maar ook intens romantisch. Ze merkt versterkte of verstoorde emotie op in de dagelijkse dingen en wel zodanig dat de onderwerpen van hun kunst buitengewoon en heel sfeervol overkomen. Ze is individueel, maar tegelijk verbonden door gemeenschappelijke gevoelens. De visie van Gilbert & George vloeit voort uit de combinatie van een heldere blik en intens voelen; hun kunst, uit het evenwicht tussen controle en verlies van controle.

Gilbert is geboren in de Italiaanse Dolomieten in 1943. George is geboren in Devon, VK, in 1942. Samen namen ze al deel aan talrijke belangrijke collectieve en solotentoonstellingen, waaronder de 51e Internationale Biënnale van Venetië (2005), Turner Prize in Londen (1984) en Carnegie International in Pittsburgh (1985). Ze hielden grote solotentoonstellingen in de Art Gallery in Londen (1971-1972); de National Gallery in Beijing en het Shanghai Art Museum (1993); het Stedelijk Museum in Amsterdam (1995-1996); het Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris (1998); Serpentine Gallery in Londen en het Kunsthaus Bregenz (2002); de Kestnergesellschaft in Hannover (2004-2005); het Tate Modern in Londen en het Haus der Kunst in München (2007); het Brooklyn Museum of Art in New York en het Philadelphia Museum of Art (2008); ‘Jack Freak Pictures’ in het CAC in Malaga, het Museum of Contemporary Art in Zagreb en het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel (2010); de Deichtorhallen in Hamburg en het Kunstmuseum in Linz (2011); het Laznia Centre for Contemporary Art in Gdansk (2011-2012); en het Museum Küppersmühle in Duisberg (2012).