Door de eeuwen heen hebben vooral vrouwelijke filosofen opgemerkt hoe vooroordelen ons spreken en handelen beïnvloeden. En vandaag laat ook onderzoek zien hoe uiterlijk, seksuele voorkeur, leeftijd of achtergrond bepaalt of jíj die baan krijgt, of iemand anders met hetzelfde CV.

Intersectionaliteit is een theorie die zo’n kritische blik kan verscherpen. Ze werd voor het eerst gebruikt door mensenrechtenactivist  Kimberlé Crenshaw in de jaren ’80 en is ontstaan in de strijd voor rechten van zwarte vrouwen. Crenshaw liet in de eerste plaats zien hoe seksisme en racisme vaak afzonderlijk bevochten worden – bijvoorbeeld in wetten tegen discriminatie –, hoewel de twee elkaar kruisen (intersecties) en versterken.

Intersectioneel denken en doen betekent dan: analyseren welke privileges of achterstand aspecten als islamitisch, laagopgeleid, jong, cisgender, zwart of Aziatisch en hun combinaties opleveren. En hoe we daar in ons handelen rekening mee kunnen houden. Hokjesdenken 2.0.

In de Nieuwe Liefde onderzoeken ze hoe intersectionaliteit concreet werkt. Hoe pak je dingen zelf intersectioneel aan – tijdens werk, op straat, in het café? Vrouwelijke filosofen en ervaringsdeskundigen gaan in gesprek over hoe hokjes doorwerken in onze samenleving en wat we kunnen doen om scheve verhoudingen recht te zetten.