Daphne is 31 jaar oud, te jong om zich te settelen, te oud om doelloos te leven. Lange nachten, drank en verschillende minnaars zijn een welkome afleiding van de vraag: wat wil ik? Een onverwachte gebeurtenis dwingt haar langzaam maar zeker om haar leven onder ogen te zien. Een confrontatie met zichzelf is onvermijdelijk.

Daphne is een echte liefdescynicus, gevangen in een existentieel vacuüm. Met de uitspraken van filosoof Slavoj Žižek in de hand pareert ze gevat en succesvol elke vorm van emotionele toenadering. Schijnbaar doelloos banjert ze rond in haar weinig enerverende leven dat bestaat uit werken in een hip restaurant, haar zieke moeder afbekken, terloopse seks en heel veel drank, waarmee ze steeds dringender opkomende levensvragen en gevoelens op afstand houdt.

Maar door een dramatische gebeurtenis wordt ze van toeschouwer ineens deelnemer en barst haar pantser van meedogenloosheid.

In dit ingehouden drama, met een randje zwarte humor, volgt de camera Daphne (Emily Beecham) op de voet, daarbij de subtiele emoties vangend van de weerbarstige, vuilbekkende en toch kwetsbare dertiger, en de nuances van de ongedefinieerde, maar herkenbare wereld om haar heen.