The Art Life is geen gewone biopic, zoals te verwachten bij de meester van de bevreemding. Lynch over Lynch, dat is al gek genoeg. Lynch vertelt. Niet over zijn filmcarrière maar over vroeger, en hoe de schilderkunst zijn oeuvre heeft bepaald.

Lynch gaat in herinnering terug naar zijn jeugd, zijn ouders, de vroege jaren aan de kunstacademie in Philadelphia en hoe de schilderkunst zijn oeuvre heeft bepaald. Zijn kunstwerken die voorbijkomen sluiten daar, in een slimme montage, op aan. Scharrelend in zijn atelier in de heuvels van Hollywood gaat hij terug naar de wortels van zijn creativiteit.

In een van de anekdotes herinnert de ontspannen Lynch zich een raar moment in zijn geboortestad Missoula – “My world was no bigger than a couple of blocks” – wanneer een naakte vrouw huilend over straat liep. Mysterieus, vond hij. Iets wat zijn kleine wereld even openbrak. Een associatie met Twin Peaks is makkelijk gemaakt, maar de documentaire onthoudt zich wijselijk van al te eenvoudige duiding.

Na zijn gelukkige jeugd creëerde Lynch een eigen wereld ‘vol luister en duisternis’. Dit is wat hij noemt ‘The Art of Life’, waar hij een meester in is geworden. De uitbreng van de documentaire valt samen met de heruitbreng van de digitale 4K-restauratie van de David Lynch-klassieker Eraserhead en loopt vooruit op de grote David Lynch-overzichtstentoonstelling Someone is in my House in het Bonnefantenmuseum Maastricht, te zien vanaf eind november 2018.

De solo is de eerste museale presentatie van het oeuvre van David Lynch in Nederland.