Vanuit zijn geïmproviseerde tentje onder het viaduct kan Kid de zon zien opgaan over de stad Calusa en het Atlantische briesje voelen dat de grote palmbladeren beweegt. Het viaduct is de verzamelplaats voor dakloze zedenplegers die nergens anders heen kunnen. Deze anonieme, beschadigde groep mensen beslaat een heel spectrum, van een politicus met een zwak voor kleine meisjes tot deze eenzame, totaal onaangepaste jongen wiens enige seksuele ervaring heeft plaatsgevonden in een chatroom.

Als de Professor in beeld verschijnt om de Kid te interviewen voor een sociologische studie, wil de Kid hem graag vertrouwen, en ook als lezer hoop je dat wat menselijke interactie zijn redding kan betekenen. Maar de Professor heeft zo zijn eigen demonen…

Russell Banks onderzoekt de vaak onscherpe grenzen tussen onze bedoelingen en handelingen. Huid ontvouwt zich in zowel krachtige als vaak prachtig lyrische taal en toont hem op zijn best, met een roekeloos gevoel voor humor en intense empathie.