Van 7 t/m 9 augustus 2015 strijkt Festival WhyNot neer in de Tolhuistuin met drie dagen vol hedendaagse dans, live muziek, kunstinstallaties, korte films, artist-talks, workshops, pop-up performances en feestjes.

De Tolhuistuin in Amsterdam wordt omgetoverd tot een Romantische beeldentuin; weelderig groen, naakte lichamen en kilo’s klei samenkomen. WhyNot wil de drempel voor hedendaagse dans verlagen en jonge, nieuwe dansmakers de kans geven om hun werk aan een breed publiek te presenteren. Hiervoor hebben ze een simpel concept. Dans verpakt in een festival met andere kunstdisciplines, zoals film, fotografie en muziek.

Whynot haalt de baanbrekende, internationaal gerenommeerde Franse performancekunstenaar Olivier de Sagazan na 20 jaar terug naar Amsterdam. Geïnspireerd door het duistere werk van Francis Bacon en Samuel Beckett bouwt De Sagazan lagen van klei en verf op zijn eigen gezicht, om deze vervolgens wild van zich af te schudden. Zo transformeert hij steeds opnieuw tot ‘levend sculptuur’, op zoek naar zijn dierlijke zelf. Zijn opvallende scene in de film Samsara van Ron Fricke leverde hem online een cult-achtige status op, en hij ontvangt lovende recensies over zijn expressieve en onnavolgbare stijl. Op de festival zaterdag brengt De Sagazan zijn duet Hybridation naar de tuin; een dialoog tussen een man en een vrouw waarin aarde wordt gebruikt als substituut voor taal in een gepassioneerde uitwisseling van klei en vingerafdrukken.

Choreografe Liat Waysbort en geluidskunstenaar Salvador Breed laten een preview zien van hun nieuwe project Trigger, een initiatief en coproductie van WhyNot i.s.m. elektronische muziekfestival Rewire. Uitgangspunt is een eerder project van Breed met modeontwerper Iris van Herpen: Embossed Sounds. Voor de show van van Herpen voorzag Breed de kleding van sensoren die door middel van aanraking geluiden konden opwekken. De modellen verzorgden zo ‘live’ de soundtrack voor de fashion show. Met Waysbort gaat Breed verder de diepte in en onderzoekt de link tussen klank, licht en beweging. Trigger vertegenwoordigt de conflicten van het leven in dit nieuwe digitale tijdperk, waarin alles wordt gecontroleerd en blootgegeven maar de menselijke ‘touch’ dreigt te verdwijnen. De spanning tussen het digitale en de mens, gecontroleerd en impulsief, speelt een grote rol bij dit werk. Breed en Waysbort presenteren een open veld waarin deze contradicties worden uitvergroot en onderzoeken waar we werkelijk naar hunkeren; aanraking.

Het Hongaarse gezelschap Hodworks van choreografe Adrienn Hód presenteert Dawn; een prijswinnend dansstuk waarin de bewegingsanatomie van het naakte lichaam centraal staat. Vier dansers bewegen zoals het lichaam het bedoeld heeft, als leden van een wilde stam, ver van de civilisatie. In Dawn zien we spieren aan het werk, de huid langzaam rood worden door het ruwe contact met de vloer, het zwetende lichaam dat zichzelf krachtig voortstuwt. Niets wordt aan het zicht onttrokken. Geen verboden zones, geen taboes, geen mooimakerij. Dit is het lichaam zoals het is.