Syrische filmers en kunstenaars van nu maken persoonlijke documentaires die sterk zijn beïnvloed door regisseurs als Jean-Luc Godard en Bernardo Bertolucci. De beschouwende films zijn een reactie op de eindeloze herhaling van schokkende oorlogsbeelden op social media. Wat is perceptie en wat is realiteit?

Met het programma ‘Syrian New Waves’, van 8 t/m 10 september 2017, biedt EYE een breder perspectief op de Syrische werkelijkheid. Drie dagen film, beeldende kunst, muziek en debat in EYE Filmmuseum.

Wie aan Syrië denkt, denkt aan oorlog. Aan chaos, destructie, geweld en verdriet. De afgelopen jaren circuleerden dagelijks beelden op social media van Syrische steden in puin, levenloze kinderen die onder dat puin vandaan werden gehaald, uitgemergelde burgers van belegerde steden, overbevolkte vluchtelingenkampen. Wie dit soort beelden vaak genoeg ziet, kan er ongevoelig voor worden. De beelden verliezen hun kracht.

Van 8 t/m 10 september vertoont EYE het werk van een nieuwe generatie Syrische filmmakers die zich afzet tegen de overdaad aan schokkende beelden online en het eenzijdige beeld dat daardoor van hun land is ontstaan. Syrian New Waves bevat beschouwende documentaires die teruggrijpen naar persoonlijke herinneringen en verwijzen naar de klassieke cinema. Na het eindeloos delen van beelden is het tijd voor de interpretatie ervan.

Het programma verbindt het werk van Ammar al-Beik, Avo Kaprealian en Sara Fattahi met de taal, thema’s en esthetiek van regisseurs als Jean-Luc Godard, Bernardo Bertolucci, Sergej Paradzjanov en Chantal Akerman. Makers van verschillende generaties en nationaliteiten die in hun werk gelijksoortige vragen stellen.

Hoe verhouden je persoonlijke gefilmde herinneringen zich tot historische beeldarchieven en het collectieve visuele geheugen? Hoe maak je van de geschiedenis van één volk een universeel, poëtisch verhaal over lijden en strijd? Hoe verfilm je het dagelijkse familieleven in een omgeving die onveilig is? Syrian New Waves schept ruimte voor bezinning op het filmen in een tijd van visuele overdaad, en toont het Syrië dat de Syriërs kennen.

EYE vertoont Houses without Doors (Avo Kaprealian, 2016), Coma (Sara Fattahi, 2015) en Syria Trilogie (Ammar al-Beik, 2011-2015). Ook hun belangrijkste inspiratiebronnen zijn te zien: The color of Pomegranates (Sergej Paradzjanov, 1969), No home Movie (Chantal Akerman, 2015), Io e te (Bernardo Bertolucci, 2012) en Ici et ailleurs (Jean-Luc Godard & Jean-Pierre Gorin, 1976).

De Syrische filmmakers zijn aanwezig om hun werk en inspiratiebronnen te voorzien van commentaar. Aanvullend op het hoofdprogramma zijn er Q&A’s en live talks. Op de openingsavond geeft dj en muzikant Hello Psychaleppo een live performance bij de film Houses without Doors, waarvoor hij ook de muziek maakte.

De fotocollage Lost Images van filmer en kunstenaar Ammar al-Beik bestaat uit oude foto’s die hij ontdekte op een vlooienmarkt in Damascus en bewerkte tot nieuwe kunstwerken met autobiografische motieven.