Het enige wat de drie anonieme hoofdrolspeelsters gemeen hebben, is dat ze na een traumatische ervaring toch weer overeind komen.

Met wat goede wil kun je in het drietal (een ‘blanke’, een ‘mulat’ en een ‘mesties’) een symbolische afspiegeling zien van de vrouwelijke helft van de Colombiaanse bevolking. Ze moeten ieder op hun eigen manier leren omgaan met het fysieke en mentale geweld van jarenlange burgeroorlog, waardoor ze in een bijna dierlijke toestand worden teruggeworpen (=een van de vele betekenislagen van de mysterieuze filmtitel).

Maar in het diepst van hun ziel vinden ze toch de kracht met het leven door te gaan. Zij die de initiële vervreemding van deze woordeloze vertelling kunnen waarderen, worden uiteindelijk beloond. Want na een tijd raak je helemaal in de ban van de enigmatische figuren.

In de schijnbaar documentaire aanpak duikt af en toe een metaforisch beeld op, zoals een erf waar opeens een riviertje van bloed doorheen stroomt, als om het lijden te symboliseren van de onschuldige slachtoffers van het conflict. Een noemenswaardige ontknoping komt er niet, al lijken de drie vrouwen tegen het einde van de film wel een nieuw (precair) evenwicht te hebben gevonden in de grote stad.

Oscuro Animal is de eerste lange speelfilm van de Colombiaanse regisseur Felipe Guerrero (1975).