Eind jaren tachtig verhuist de alleenstaande moeder Rose met haar twee jonge zonen van Ivoorkust naar de Parijse buitenwijken. Ze krijgt onderdak bij haar familie, die haar onder druk zet om te trouwen met een gezamenlijke kennis.

Maar de energieke, onafhankelijke Rose kiest liever haar eigen pad. Haar zonen Jean en Ernest zijn het belangrijkst in haar leven. Ze spoort hen aan het beste uit henzelf te halen. Maar toch verdwijnt ze regelmatig uit hun leven.

Léonor Serraille’s vervolg op haar film Jeune Femme, die in 2017 in Cannes de Caméra d’Or won voor Beste Debuut, is een intieme en ontroerende familiekroniek die een periode van dertig jaar omspant. Een verhaal dat in drie hoofdstukken verteld wordt vanuit een wisselend perspectief; eerst de blik van moeder Rose, daarna die van zoon Jean en uiteindelijk die van Ernest – de ‘petit frère’ uit de titel. Zijn herinneringen aan de vele obstakels waarmee hij, zijn broer en hun moeder te maken kregen toen ze in Parijs een nieuw leven probeerden op te bouwen, maken de film tot een hartverscheurend portret.

Léonor Serraille baseerde het verhaal van de jongste zoon op de ervaringen van haar eigen echtgenoot. De prachtige cinematografie is van de Franse cinematograaf Hélène Louvart (The Lost Daughter), die begin dit jaar op het Filmfestival van Rotterdam de Robby Müller award voor haar oeuvre in ontvangst mocht nemen. Un petit frère ging in wereldpremière op Filmfestival van Cannes in 2022, waar de film genomineerd werd voor de Gouden Palm.